Sprzężone ze sobą przesłona P1 i oftalmoskop D są automatycznie ustawiane w taki sposób, że pulsujące na siatkówce plamy zbierają się w jedną – stale świecącą (oczywiście w podczerwieni ok. 850 nm). Odpowiednie przesunięcie przesłony i oftalmoskopu, które doprowadza do takiego wyrównania natężenia oświetlenia, jest miarą refrakcji. Dla określenia astygmatyzmu diody i detektor są synchronicznie obracane. W autorefraktometrach wykorzystujących zasadę skiaskopii dokonuje się analizy kierunku ruchu refleksu z dna oka oraz szybkości ruchu tego refleksu. Przykład uproszczonego schematu tego typu aparatu (firmy Nikon) przedstawia rycina 16. Światło podczerwone emitowane przez diodę A po przejściu przez soczewkę S1 tworzy wiązkę przechodzącą przez obracający się ze stałą prędkością bęben B. W ten sposób powstają poruszające się prostokątne wiązki – jak w skiaskopie szczelinowym. Tak uformowane wiązki przechodzą przez zwierciadło półprzepuszczalne C, które kieruje je w stronę badanego oka O. Biegnąc w stronę oka, przechodzą one przez pryzmat Schmidta- -Pechana, który – obracając się – obraca także prążki światła we wszystkich południkach badanego oka. Po odbiciu od dna oka światło przechodzi przez rotujący pryzmat P, zwierciadło półprzepuszczalne C i jest ogniskowane przez soczewkę S2 na detektorze D (szczelina E jest ustawiana odpowiednio do badanego południka oka). Optycy okularowi, optometryści i okuliści często zadają sobie oraz producentom autorefraktometrów pytanie, z jakim prawdopodobieństwem można oszacować, że wyniki pomiarów autorefraktometrem będą zgodne Jedną z istotnych przyczyn niedokładności pomiaru autorefraktometrem (zwłaszcza mocy i osi cylindra) jest nieosiowe ustawienie oka i głowicy pomiarowej. Ważne więc jest właściwe położenie głowy badanego na podpórce i dokładne ustawienie głowicy aparatu według wyświetlanego na monitorze obrazu oka tworzonego przez wbudowaną kamerę. Obecnie autorefraktometr należy do wyposażenia niemalże każdego zakładu optycznego, gabinetu okulistycznego czy optometrycznego. Badający, dysponując wynikiem przedmiotowego badania refrakcji z autorefraktometru, powinien następnie dokonać podmiotowego uściślenia osi i mocy cylindra (cylindrem skrzyżowanym), a na koniec uściślić sferę. To uściślenie może być przeprowadzone z użyciem kasety lub foroptera manualnego. Współczesne elektroniczne foroptery są sprzężone z autorefraktometrem. Wtedy obiektywny wynik z autorefraktometru jest bezpośrednio przekazywany do foropteru, na którym przeprowadza się uściślenie cylindra i sfery metodą podmiotową. Badanie refrakcji u małych dzieci może być usprawnione przez zastosowanie ręcznych autorefraktometrów. Obecnie produkowane modele są bezprzewodowe, łatwe w obsłudze, mają stosunkowo małą wagę (ok. 1 kg) i na ogół nie wywołują strachu u najmłodszych pacjentów. Dynamiczny rozwój technologii sprawia, że coraz częściej zastanawiamy się nad wykorzystaniem sztucznej inteligencji (ang. artificial intelligence, AI) w medycynie, a więc również w okulistyce i optometrii. Jestem pewien, że w przyszłości AI usprawni także przebieg badania refrakcji. z wynikami badania podmiotowego, a jeśli będą różne, to na ile. Pomiar refrakcji obejmuje trzy wielkości: moc sfery, moc cylindra i jego oś. Na dokładność określenia mocy sferycznej wpływa przede wszystkim akomodacja, dlatego u dzieci niezbędne jest porażenie akomodacji za pomocą odpowiednich kropli (atropina, tropikamid, cyklopentolat). Rozszerzenie źrenicy, występujące po zastosowaniu takich kropli, ułatwia przeprowadzenie pomiaru autorefraktometrem, a błąd spowodowany aberracją sferyczną jest stosunkowo nieduży – w porównaniu z błędem wynikającym z nadmiernej akomodacji. U dorosłych nie ma konieczności farmakologicznego porażenia akomodacji, gdyż optyka podukładu stosowanego we współczesnych autorefraktometrach i sterującego fiksacją oka badanego sprzyja rozluźnieniu akomodacji. 83 strefa eksperta Ryc. 16. Uproszczony schemat autorefraktometru stosującego metodę skiaskopii. A – dioda, B – obrotowy bęben ze szczelinami, C – zwierciadło półprzepuszczalne, D – detektor, E – szczelinowa przysłona, P – obracający się pryzmat Schmidta-Pechana, O – badane oko, S1 i S2 – soczewki. WIDZENIE OBUOCZNE LAMPA SZCZELINOWA BEZ TAJEMNIC W TEORII I PRAKTYCE Zarząd Pomorskiego Cechu Optyków w Gdańsku przy współpracy z firmą ALCON POLSKA sp. z o.o zaprasza na szkolenie: „Lampa szczelinowa bez tajemnic w teorii i praktyce”, dedykowane bardziej zaawansowanemu użyciu tego narzędzia. Uczestnicy szkolenia powinni znać budowę lampy szczelinowej oraz ustawiać oświetlenia takie jak: oświetlenie rozproszone, wstęga optyczna, cięcie optyczne. Szkolenie poprowadzi Tomasz Suliński – kierownik Działu Profesjonalnego Alcon, optometrysta, optyk okularowy, entuzjasta dobrego widzenia. Autor wielu artykułów i wykładów dotyczących kontaktologii i widzenia. Program: • używanie pośrednich technik oświetlenia, • odbicie lustrzane, • wykorzystanie soczewki Volka do obserwacji dna oka, • technika Van Hericka do oceny głębokości komory przedniej, • przykłady stanów klinicznych w lampie szczelinowej. Termin: 24 lutego 2024 r. (sobota), 10.00–17.00 Koszt: 99 zł dla członków Pomorskiego Cechu Optyków; 199 zł dla osób niezrzeszonych. Już w kwietniu Pomorski Cech Optyków zaprasza optometrystów i optyków do udziału w szkoleniach dotyczących widzenia obuocznego na poziomie zaawansowanym. Prowadzący mgr Mateusz Grzesik poprowadzi Państwa przez tajniki widzenia obuocznego, bez którego badanie refrakcji nie ma racji bytu. Dwudniowy kurs będzie wypełniony merytoryczną treścią, rozwijającą informacje przekazane podczas grudniowego szkolenia„Widzenie obuoczne – poziom podstawowy”. W sobotę, w ramach programu dla średniozaawansowanych, omówione zostaną następujące zagadnienia: • ilościowe testy do badania widzenia obuocznego, POMORSKI CECH OPTYKÓW • badanie zakresów wergencji fuzyjnej, • badanie akomodacji, • badanie konwergencji, • ocena konwergencji w stosunku do akomodacji, • niezezowe zaburzenia akomodacyjno- -wergencyjne. Drugi dzień szkolenia, z programem dla zaawansowanych, poświęcony będzie: • działaniom w przypadku wykrycia nieprawidłowości widzenia obuocznego, • optyce pryzmatów, • korygowaniu pryzmatami, • kryteriom zapisu korekcji pryzmatycznej. Termin: 27–28 kwietnia 2024 r., 10.00–18.00. Sobota – szkolenie dla średniozaawansowanych, niedziela – dla zaawansowanych. Koszt: 800 zł za uczestnictwo w wybranym dniu szkolenia, 1299 zł za całość. Członkowie Pomorskiego Cechu Optyków otrzymują 10% zniżki. Szczegółowe informacje o szkoleniach wraz z dokładnym programem oraz formularze zgłoszeniowe są dostępne na naszej stronie internetowej: www.pomorskicech.pl.
RkJQdWJsaXNoZXIy NDI0NjE=