reklama strefa eksperta Tolerancja na niezrównoważone działanie pryzmatyczne w kierunku pionowym różni się u poszczególnych osób. Ogólnie przyjmuje się, że wielu pacjentów nie może tolerować więcej niż około 1.0–1.5 cm/m różnicowego efektu pryzmatycznego przez dłuższy czas, a po przekroczeniu tej wartości mogą wystąpić problemy, gdyż kierowanie jednego oka bardziej w dół lub w górę w stosunku do drugiego nie jest naturalnym ruchem oczu. Jeśli pryzmat różnicowy jest zbyt duży (powyżej 2–3 prdpt.), to przedmioty mogą być widziane podwójnie. W praktyce osoby noszące okulary z soczewkami jednoogniskowymi rzadko zgłaszają objawy astenopii, gdyż ruch głowy zapewnia zmniejszenie działań pryzmatycznych do wartości tolerowanych. Poza tym jedną z metod zapobiegania niezrównoważeniu pryzmatycznemu w kierunku pionowym jest posiadanie dwóch par okularów do bliży i dali o różnych wysokościach montażu środków optycznych. Większe wyzwanie stanowi realizacja korekcji za pomocą soczewek wieloogniskowych i zmiennoogniskowych, ponieważ specyfika tych soczewek wymusza korzystanie z takich obszarów soczewki, w których może występować niezrównoważony efekt pryzmatyczny do bliży. W przypadku korekcji astygmatyzmu należy pamiętać o tym, że z pozoru nieskomplikowana korekcja może być przyczyną astenopii, gdy użytkownik korzysta z niej przy patrzeniu do bliży. Do zastanowienia podaję następujący przykład, w którym obliczenia są nieco bardziej skomplikowane: OP: sf. + 2.00 cyl. +2.50 x 165, OL: sf. + 1.00 cyl. +1.50 x 25. Dla takiej pary soczewek w punkcie oddalonym o 1 cm poniżej środków optycznych niezrównoważone działanie pryzmatyczne w kierunku pionowym przekracza wartość 2 cm/m (BG przed OP), co może doprowadzić do zerwania fuzji. Powyższy przykład pokazuje, jak ważne jest uwzględnienie wpływu mocy i osi cylindra na anizometropię południkową i jego wpływu na różnicowy efekt pryzmatyczny, zwłaszcza w bardziej krytycznym kierunku pionowym. Potencjalne objawy niekompensowanego różnicowego pryzmatu pionowego obejmują: zamazanie obrazu, podwójne widzenie,„cienie”na tekście, zlewanie się tekstu i bóle głowy/ napięcie oczu. Użytkownicy soczewek jednoogniskowych mogą dostosować pozycję głowy i/lub materiału do czytania, aby patrzeć przez punkty soczewki bliższe optycznym środkom, co zmniejsza wartość niezrównoważonego działania pryzmatycznego w płaszczyźnie pionowej. W przypadku użytkowników soczewek wieloogniskowych takie postępowanie nie jest możliwe, dlatego może występować konieczność zastosowania kompensacji pryzmatycznej, aby zapewnić komfortowe widzenie podczas czytania. Rys. 3. Anizoforia przy zwrocie w lewo z certy katem MDR 71
RkJQdWJsaXNoZXIy NDI0NjE=