Optyk Polski nr 05(81)/2024

technologie Osoby cierpiące na zespół suchego oka uskarżają się na: pieczenie i ból oka, zaczerwienienie gałki ocznej, zmęczenie oczu, uczucie piasku pod powiekami, zaburzenia widzenia oraz przekrwienie oczu. Choroba jest szczególnie dotkliwa dla osób, które na co dzień intensywnie wykorzystują narząd wzroku, pracując przy monitorze, prowadząc pojazdy czy wykonując precyzyjne czynności. Leczenie, o ile jest dobrze zaplanowane i konsekwentnie wdrażane, pozwala wyeliminować znaczną część objawów, a w rezultacie poprawić komfort życia, w tym także wydajność pracy. Warunkiem skuteczności leczenia jest rozpoznanie problemu i dokładna analiza stanu gałki ocznej oraz aparatu łzowego. Badanie obejmuje między innymi: • ocenę gruczołów Meiboma, • pomiar wysokości menisku łzowego, • pomiar czasu przerwania filmu łzowego, • obserwację i ocenę zaczerwienienia spojówek, • pomiar grubości warstwy lipidowej, • ocenę brzegów powiek, • wybarwienie rogówki fluoresceiną. Dostępne opcje Producenci przyrządów diagnostycznych odpowiadają na potrzeby okulistów i optometrystów, konstruując sprzęt przeznaczony specjalnie do diagnostyki zespołu suchego oka. Często spotykane jest też podejście polegające na rozszerzaniu możliwości diagnostycznych uniwersalnych urządzeń, np. lamp szczelinowych, poprzez dodanie wyspecjalizowanych modułów i oprogramowania. Zespół suchego oka występuje u 5–50% populacji. Częściej spotyka się go u kobiet niż u mężczyzn, a ryzyko zachorowania rośnie z wiekiem, zwłaszcza po 50. roku życia. Schorzenie rozwija się, kiedy film łzowy chroniący rogówkę traci swoje właściwości, ulega przerwaniu i staje się hiperosmolarny. W miejscach narażonych na urazy i infekcje pojawiają się: proces zapalny, uszkodzenia rogówki i spojówki, gruczołów Meiboma i gruczołów łzowych, a także powiek. Piotr Kołaczek WYPOSAŻENIE PRZYDATNE DO DIAGNOSTYKI I TERAPII ZESPOŁU SUCHEGO OKA Dzięki zróżnicowanej ofercie można stosunkowo łatwo znaleźć sposób na poszerzenie oferty gabinetu okulistycznego nie tylko o badania przesiewowe w kierunku zespołu suchego oka, ale także o specjalistyczną, precyzyjną diagnostykę, umożliwiającą wybór optymalnej strategii leczenia i ocenę jego przebiegu. W każdym gabinecie można wykonać dwa testy: – Schirmer I, służący do oceny nawilżenia oka, polegający na przyłożeniu do załamka dolnego spojówki skalibrowanego paska bibuły. Wariant tego testu (opisywany jako Schirmer II) wykonuje się po podaniu środka znieczulającego miejscowo. Do przeprowadzenia badania wystarczą paski bibuły i stoper. – TBUT (test przerwania filmu łzowego), wykonywany przy pomocy lampy szczelinowej po zakropieniu oka fluoresceiną. Podczas testu mierzy się czas od mrugnięcia do przerwania ciągłości wybarwionego filmu łzowego. Test TBUT można wykonać także bez użycia fluoresceiny, przy pomocy specjalistycznych przyrządów diagnostycznych. Są one (np. Tearscope) przystosowane do współpracy z przenośnymi urządzeniami elektronicznymi, takimi jak np. iPad. Dzięki wyeliminowaniu części służącej do przetwarzania obrazu i wykorzystaniu powszechnie dostępnych urządzeń cena tego przyrządu jest bardziej przystępna. Co więcej, można zrezygnować z pewnych elementów układu optycznego, np. zamiast filtra optycznego można zastosować filtr cyfrowy w postaci algorytmu przekształcającego obraz zarejestrowany przez kamerę. Przydatna diagnostycznie jest także interferometria. Pozwala ona ocenić ilość i jakość warstwy lipidowej filmu łzowego, która ogranicza parowanie, nawilża oko i poprawia widzenie. Kolor i budowa warstwy lipidowej mogą być pomocne przy ustalaniu jej jakości i grubości. Do pomiaru grubości warstwy lipidowej w filmie łzowym wykorzystuje się zjawisko interferencji: nakładania się na siebie dwóch wiązek światła odbitych od górnej i dolnej powierzchni warstwy lipidowej. Światło odbite od dolnej warstwy pokonuje inną drogę optyczną niż światło odbite od warstwy górnej. W wyniku nałożenia na siebie obu wiązek uzyskujemy tzw. prążki interferencyjne. Obserwowany jest także efekt zmiany barwy światła odbitego. Platforma diagnostyczna C.Diag C.Diag to nowoczesna platforma wspomagana sztuczną inteligencją, oferująca precyzyjną analizę oraz obrazowanie w wysokiej rozdzielczości. Urządzenie umożliwia przeprowadzanie szeregu badań, takich jak meibografia metodą transiluminacji, ocena stabilności filmu łzowego, analiza warstwy lipidowej, pomiar menisku łzowego, a także ocena częstotliwości mrugania. C.Diag pozwala na szybkie i dokładne rozpoznanie dysfunkcji gruczołów Meiboma, co jest kluczowe w leczeniu zespołu suchego oka. Zintegrowany moduł AI wspomaga lekarzy w interpretacji wyników, analizując dane na podstawie obszernej bazy obrazów klinicznych. 120

RkJQdWJsaXNoZXIy NDI0NjE=